درسوگ سید

سلام.بُگذار تا فراموش نكرده ام بازگو كنم حرفي را كه در روزهاي آغازين بودنم’بارها و بارها در گوش جانم نجوا كردي،

تو چرا به حرف هيچكس گوش نميكردي؟!اي كاش نه به صدا كردن و طلبِ ماندن من’كه به خاطرخواهيِ تمام دلداده هايِ پشت سرِ سجاده ت ‘گوش ميدادي

به نهي ما از رفتنت و شوق ما به ماندنت و دوباره آستين بالا زدنت براي اقامه ي نمازي به بلنداي عروجت’

ولي تو به حرف هيچ كس گوش نكردي’حتي به حرف خلقت هاي خداوندي كه ميخواستند ديگر بار تو را از رفتن و پيوستن به جد بزرگوارت باز بدارند

‘خوش به حال تو و آنهايي كه در فراسوي نور به استقبال تو مي آيند با گل هاي از جنسِ بهشتِ كريمِ خدا’استقبالي كه به گفته ي كلامِ دوست هر غريبه اي را كه به آغوش بكشد آشنا ميشود’چه برسد به تو كه آشنايِ آشناياني’

گوش كن با صداي نابش سلامت ميكند:سلام’حال همه ي ما خوب است ملالي نيست جز گم شدن گاه به گاه خيالي دور كه مردم به آن شادمانيِ به سبب ميگويند…آن سوي فرش قرمزِ استقبال مردي به قد قامتي به بلندايِ آسمان انتظارت را ميكشد

‘پسر عمِ عزيز’پدرم آن سوتَرَك از پسِ راههايِ جدايي با قامتي بلند و چشماني عسلي و لباني پر از تبسم و ابرُواني كشيده چون هميشه حالت را ميپرسد’و تو از حالي ميپرسي كه اين روزها خيلي از دلها از شنيدنش هراس دارند،

و زِ پس همه ي اين واهمه ها حالا تو و پدرم ميدانيد كه در آنجا همه چيز از حال من و ما در اينجا بهتر است…

پشت سرت اقامه ي نماز كردم،تكبير گفتم’زمزمه ي اذان را به گوش ملتي رساندم كه شور و غوغاي جماعت ادا كردن نمازهايشان به امامت نگاهِ آسمانيَت ولوله اي بود براي تمام ايام…

مرد آرام’مرد سكوت’تمام اين نگاهها و قلبهايي كه پشت سرت براي آخرتشان ميان همه ي وسوسه هاي دنيايشان عاشقي ميكردند قول نميدهند برايت بغض نكنند’قول نميدهند برايت سياه نپوشند’قول نميدهند براي عروج پيش نمازِ همه ي نفس هاي آرامشان عزا نگيرند،اما به قلب پاك از تپش ايستاده ات قول ميدهند هماني باشند كه يك عمر سجاده ي نيازشان ميشد دخيلي براي قرارِ دل بي قرارشان به درگاهِ حضرت احساس.سيد در آنجا سكوت كن و آرام بگير’باقيِ حرفايمان بماند براي شبهاي طولاني كه به خواب آشفته مان سر ميزني … خداحافظ اي همنشين هميشه’خداحافظ اي داغ بر دل نشسته’تو تنها نميماني اي مانده بي من’تو را ميسپارم به دلهاي خسته

متن از مهرآذین قتالی

و

با تشکر از ارسال  آقای فاضل نریمانی